De ziekenboeg was vandaag eindelijk leeg. Dat was uitermate prettig, vandaag gingen we namelijk naar Zimbabwe om de waterval eens van die kant te bekijken.
Het oorspronkelijke plan was om hier met de fiets naartoe te gaan. Dit was wel een rit van 20 km, maar ach, dat vonden we niet zo'n probleem. In verband met onze veiligheid werd dit ons echter ten zeerste afgeraden door Berna en David. En braaf als wij zijn, hebben we naar ze geluisterd en zijn we met de taxi naar de grens gegaan.
Uiteraard moesten we weer eens een formulier invullen en kregen we weer wat stempels in ons paspoort. Wel grappig om de ID-bewijzen van de Zambianen en Zimbabwanen te zien. Ze hebben een groot vel dun papier met een pasfoto en dat is het. Aangezien ze daar veel tussen beide landenheen en weer gaan, staan die velletjes helemaal propvol met stempels. Verder is het ook niet fraudegevoelig ofzo.............

Nadat we Zambia hadden verlaten moesten we een behoorljik stuk door niemandsland lopen voor we bij de grens met Zimbabwe waren. Onderweg liepen we over de brug die we al eerder vanaf Zambia hadden gezien. Van dichtbij was hij toch een stuk kleiner dan we dachten. Vlak na de grens was al de ingang naar de waterval.
Het was ook hier weer erg mooi, er stroomde inderdaad veel meer water dan aan de Zambiaanse kant. We werden nu al aardig nat, hoe zou het zijn als de waterval op volle sterkte is? Het was hier ook veel groener dan in Zambia, er was zelfs een stuk tropisch regenwoud! Als je 100 meter van de waterval vandaan liep, was het al weer een droge dorre bende. Dat was wel heel apart om te zien.
Ondanks de extra kosten voor visum, entree etc. waren we toch erg blij dat we dit mooi nog hadden meegepikt.
Dit was onze laatste dag in Livingstone, dus 's avonds was het de hoogste tijd om de tassen in te pakken.