Helaas helaas en nogmaals helaas, het einde van onze reis was nu toch echt heel dichtbij. Voor vandaag stond de busreis van Livingstone naar Lusaka op het programma. Met Vero ging het ondertussen steeds slechter, de vermoeidheid eiste z'n tol. Gelukkig hadden we gehoord dat de weg naar Lusaka inmiddels helemaal klaar was en dat scheelde veel reistijd. in plaats van 8 uur was het nu nog maar 6 uur.
De bus was prima, een mooie touringcar. Het rook binnen niet echt aangenaam, met name de zweetlucht van onze medereizigers was niet echt prettig. En na een lunch-stop kwamen veel mensen met gebraden kip de bus in. Bleegh! Niet echt aangenaam als je misselijk bent.
Uiteindelijk kwamen we aan in Lusaka.

Wat een gedoe bij dat busstation! Het was er vreselijk druk, alles en iedereen liep en reed door elkaar. We waren de bus amper uit of we werden belaagd door taxichauffeurs. Terwijl alle passagiers stonden te wachten op hun bagage die onder uit de bus moest komen (dit was op zichzelf al een chaotisch gedoe), probeerden al die taxichauffeurs ook nog klanten te winnen door zo hard en vaak mogelijk naar je te roepen. Bovendien liepen zetussen aldie wachtende passagiers met hun sleutels te zwaaien en probeerden er ook nog auto's langs te rijden. Wat een irritant gedoe zeg!

Uiteindelijk hadden wij al onze spullen en konden we aan de weg op Berna en David gaan wachten. En ja hoor, daar kwam onze Jabulani aangereden!! Wat fijn om weer in onze vertrouwde omgeving te zitten.
's Avonds zouden we eindelijk een echte braai houden, na wat boodschapjes konden we eindelijk op weg naar het hotal. We vonden Lusaka een erg vieze stad, werkelijk overal lag troep.
We hadden een huisje voor ons vijfen met buiten een braaiplaats. David was de braai-expert en het was inderdaad heerlijk!! Het was erg leuk om nog even gezellig met Berna en David een (kort) avondje door te brengen.